Als mensen met zorg ontvangen je passie is
B&B Af en toe Heerlijk Genieten
Van maart tot juni 2020 sloot ze de B&B verplicht.
In de zomermaanden was het er ‘full house’.
Ze ontving meer fietsers en wandelaars, minder zorggasten dan anders.
En toen in oktober alle cafés en restaurants sloten, bleven de gasten weer weg.
De B&B mag nu (januari 2021, nvdr) openblijven.
Wat is een B&B zonder cafés en restaurants in de buurt?
Wat is zorgtoerisme als mensen uit instellingen en vrijwillige begeleiders niet kunnen komen?
Wat is een B&B-uitbater zonder B&B?
‘Het valt me zwaar. Ik mis het hier ontzettend.’
Om het financieel rond te krijgen, klopte Kathleen eind oktober aan bij haar eerdere werkgever.
Twee dagen later kon ze weer aan de slag als verpleegster in het woonzorgcentrum.
‘Een stap terug die je hoopt nooit te moeten zetten.
Ik hoop dat ik het zo financieel kan bolwerken.’
Soms piekert ze erover dat ze de hele zaak zou moeten verkopen.
Op momenten als dit weegt het dat ze de B&B alleen draagt.
Ook dat ze voor werken snel een vakman nodig heeft.
“De verschillende gasten ontbeten buiten. Ik genoot ervan dat iedereen zichtbaar ontspande. En ik daaraan bijdroeg.”
Haar lichtpuntjes zijn de zeldzame gasten.
Het sporadisch kunnen verwelkomen.
Kathleen stelt nu één kamer open.
Als ze het kan combineren met haar werkplanning. Als mensen haar opbellen.
Eén kamer met een aansluitende keuken.
Zo hebben gasten alle ruimte. Zo kan het veilig.
Zo krijgen de gasten alle gastvrijheid en alle zorg. Op afstand.
Zo voelt Kathleen zich gastvrouw.
Gastvrijheid en echte zorg
Hoe de boekingen in juni weer op gang kwamen, dat was hartverwarmend.
Kathleen kreeg weer energie van mensen verwelkomen en verzorgen.
Met veel plezier denkt ze terug aan de zomerochtenden.
‘De verschillende gasten ontbeten buiten.
Elk vlakbij hun eigen kamer. En toch samen in de tuin.
De gasten met een fysieke beperking gewoon naast de fietsvakantiegangers.
Ik zag hoe ze dat waardeerden.
Ik genoot ervan dat iedereen zichtbaar ontspande. En ik daaraan bijdroeg.’
“In het juiste tempo ligt veel kwaliteit.”
‘Met hart en ziel’, dat klinkt telkens door in Kathleens verhalen.
De voldoening die ze voelt als mensen genieten van de uitstappen die ze aanraadt.
Hoe ze meedenkt en meevoelt.
Hoe ze met al het beschikbare materiaal en tijd alles mogelijk maakt voor mensen met een beperking.
Met aandacht voor zachte zorg, comfort en het tempo van de zorggasten.
‘Ik maak graag tijd om – als de gasten het willen – hen in bad te helpen. Zo kunnen ze echt genieten en hun tijd nemen, met hun gezelschap in de buurt. En dan kunnen ze me roepen als ze uit bad willen. Zo zijn ze niet afhankelijk van de beperkte tijd van de thuisverpleegster.’
‘In het juiste tempo ligt veel kwaliteit.’
Dat merkt Kathleen nog meer nu ze dat in het woonzorgcentrum vaker mist.
Gasten komen vaak terug.
‘Soms komen mensen terug, terwijl de persoon die zorg nodig had, gestorven is.
Ze halen herinneringen op. Ze genieten ook.
Ik heb de persoon gekend. Dus we praten samen over hem.
Het is een soort verwerking.’
Maak ik van de kamers vakantiehuisjes?
‘Ik heb vertrouwen dat het weer goedkomt.
Dat iedereen weerstand opbouwt en op krachten komt.
Dat de gasten terugkomen.
De vaccinaties zijn daarin belangrijk.
Dat is nog niet voor morgen. Het blijft spannend.’
Kathleen hoopt gauw weer meer gasten te kunnen ontvangen.
‘Net als iedereen, zeker?’
Dus voel je welkom.
Gasten helpen om het verblijf overeind te houden.
“Ik heb er vertrouwen in dat het weer goed komt. Al is dat nog niet voor morgen.”
Nog meer dan ‘snel’ hoopt Kathleen dat het weer echt veilig kan.
‘De zorggasten zijn misschien de groep voor wie dat het laatst zo zal zijn.
Omdat weerstand opbouwen niet voor iedereen evident is.
Terwijl het net de mensen zijn die nu erg beknot zijn in hun vrijheid.
Waar de nood aan er eens uit zijn het hoogst is.’
De pandemie vraagt om dingen te herdenken, vertelt Kathleen:
‘Ik overweeg om in elke kamer een keuken te installeren.
Om er vakantiehuisjes van te maken. Terwijl het ontbijt en de zorg blijven.
Ik kreeg al advies.
Ik denk dat een gemeenschappelijke keuken nog lang moeilijk zal blijven.
Ook in de hoofden van mensen.
Terwijl de beschikbare keuken in onze B&B net een meerwaarde was voor veel gasten.’
Verder droomt Kathleen nog van dezelfde dingen als voorheen:
‘Zorgen dat het hier goed draait. Het hier nog wat chiquer inrichten.
Een buitenkeuken. Een rolstoelfiets. Een kinderspeeltuin.
Misschien nog een bloemenweide.
Dat het hier nog mooier wordt. Dat mensen hier blijven genieten.’
In gesprek met Kathleen. Kathleen baat sinds 2014 de B&B Altijd Genieten uit en is verpleegkundige van opleiding. Na het overlijden van haar man in 2008 richtte ze 4 stijlvolle en warm ingerichte gastenkamers in. De B&B met een sociaal karakter is haar levenswerk.
Neergepend door Els Hillaert.
